O BİR ÇOCUK 3

Yorgunluğu her şeyin önüne marmarisin güzelliği ve alıcı havasını bile hiç aklına getirmemişti , her şey den yoksun ve çok yorgundu tek düşüncesi başını sokacak sıcak bir yer ve helalin den kazanacağı bir iş kapısı her zaman ki düşüncesi idi ve değiştirmeye de niyeti yoktu yorgunluktan yemeğide unutmuştu bir ara uyandı açlık onu uykusundan etti , masanın üzerine bırakılmış yemeğe çarptı gözü yanındaki arkadaşını da kaldırark başladılar yemeğe ikisininden mutluktan gözleri parlıyordu yemeği getirenin kim oldugunu ve onlar için geldiğini biliyorlardı karınlarını doyurup yataga döndüler tek kişilik yatakda iki kişi yatmak zorunda idiler çokta takılmadılar , bir gecelikte olsa dışarıda kalmamışlardı üzerileri kapalı karınları doymuş ve en önemlisi o soğuk havada sıcak bir yatakları vardı , yemek ten sonra hiç vakit kaybetmeden geri uyudular sessiz sedasız uyandıkları gibi tekrar uyudurlar sabah ne gösterecekti allah bilir ikiside daha çocuk ama yürekleri kocaman olmuş tu onaltı yaşlarında yorgunluktan nasıl uyuduklarını zamanın kaç oldugunun bile farkında değildi ama neden se son paraları ile yedikleri lokmaları unutmuyordu neden se çok farklı gelmişti biraz ekmek üç dört tane zeytin ile yaptıkları ziyafet yerken bile az olmasına rağmen paylaşarak yediler çokta mutlulardı eksikti ama sevinçleri herşeyin açığını kapatıyordu uzun yılallardır hep eksikti daha da kalacaktı bu yaişadıkaları neyki ileride daha zorlarıda olacaktı çocuk oldugu için bilmiyordu elindekiyle yetinmesini çok iyi biliyordu ve mutlu oluyordu dünya servetiyle alamayacağınız bir duygu her insan yakalayamıyor ve bilmiyor elindeki ile mutlu olmayı , yetinmeyi o nasıl olduysa ögrenmişti hayatı daha başlamadan zor olacagını hayat bir şeyi sunarkende alacağını biliyormuşcasına yaşıyordu her zaman son planda oldugu için bunun da bilincinde olduğu için ona göre davranıyordu hatta alışmıştı ama ne olursa olsun iyi niyetinden ve çalışkanlığından , insanlığından ödün vermiyordu bu yaşınada o kadar çok haksızlık görmüştüki değişmiyordu görünmeyen bir güç onun köklerini sağlam atmıştı elindeki bir lokmasını bölüşecek kadar mütemavazi bir çocuktu , en büyük özelliklerinden birisi kimseyle kendini yarıştırmıyordu , her insana aynı pencereden bakabilme kabiliyetine sahipdi çok güzel ve zor kazanılan bir davranışı erken yaşlarda kişiliğine işlemişti adeta doğuşdan geliyordu bir insanı var eden rabbim kalıbını da önceden hazırlıyordu , kimileri sığıyordu kimsi sığmıyordu o kalıba yaratan rabbimin şu sözüne çok güveniyordu rızık derdine düşme rızkına ben kefilim onun için çokta zengin olma peşinde değilidi , hayelleride çok çok yüksek değildi kazanıp diğer insanlara fayadalı bir birey olmak tek amacı buydu kendinin yaşadıgı zorlukları başkaları yaşamasın , yettiği yere kadar insanlara yardım etmek kendi kendini böyle yetiştiriyordu iyilik mutlaka kazanacak , kötülük ağır gibi görünsede herkes kötünün peşinde koşsa da o iyilik bir gün galip gelecek diyordu , cidden şimdi bakıyorumda kimse kötüyü görmüyor iyi olanıda enayi yerine katıyorlar tuhaf iyi isteyipde enayi yerine katmak nasıl bir yaklaşım oda merak konusu iyi insanları görmezden gelip her yeri kötülüğe bürünmüş insanları menfeatlarınız için görmezden geliyorsunuz her yer kan revan içinde ama herkes iyi hep kendimize istiyoruz , başka insanların yaşadığı zorlukalar , acılar, ve diğer konuları hiç dert etmiyoruz , elli yılın planlarını yapıyoruz çocukluğumuzu bile yaşamıyoruz daha çocukken yarını ne olacağı belli olmayan bu dünya için hedefler katıyorlar önümüze sistem bunu dayatıyor çocuk olma diyor ,ergen olma diyor , hatta hata yapma diyor , peki insan hata yapmadan nasıl doğruyu bulabilirki o daha çocuk derken hata yapmasına bile ceza veriliyor yani sistem istiyor ki düzeni bozma bu sistem iyi dışına çıkarsan kaybolursun çıkanlarda malasef kayboluyor yada sisteme mecbur katılıyor cidden yaşamak istediğiniz hayat bumu sistem daha adım atmaya başlarken size yön veriyor büyünce ne olacaksın doktor,polis,memur,avukat,savcı,öğretmen olacaksın diyor da kimse insan olacaksın demiyor on altı yaşında büyünce ne olacaksın dediklerinde insan olacağım diyordu , sözde çocuk değilmi evet çocuk ama ne olacagını ve ne oldugu nu bilen bilinçli bir çocuk ışık var insalık adına ama sistem insanlık adına bir belge yada başka bir şey sunmuyor ,insanlık adı hariç herşeye diploma veriliyor çok samimi buluyorum bu cümleyi tabiki bu dünyaya önce insan lazım sonra diploma lazım yoksa doktorsuz ,polisiz ,avukatsız ,öğretmensiz bir dünya da olmaz tabi ki kitap örnekleri vermiyorum tamamen yaşanmış gerçek olan yaşanmışlardan örnek veriyorum ihtiyacımız olanda bu her kitap hemen hemen gerçek yaşanmışlıkları anlatır değilmi , orada okuduğumuz insanların hayatları bize yol açar insanlığın en büyük ihtiyacı bilgi ,metafizik ne alaka diyeceksiniz ? metafizik insan oğlunun yaratılışından bu yana var sadece duyulmasını istemiyorlar herkes sus pus bu konuda o gücün farkına varılmasını kimse istemiyor. var oluş nasıl bir gerçekse metafizik de öyle gerçek çok derin bir konuda değil onaltı yaşında bir şeylerin ona müdale ettiğini biliyor ama bilgisi az oldugu için ne oldugu bilemiyor ne olursa olsun hayatda kazanılması zor olan insanlık derecesini kazanmaktan alıkoyamayacak olması , Sabahın ilk ışıkları ile uyandılar…..

Reklam